Geschreven door Marijn de Geus | 9 januari 2019
De vonken vlogen in de nieuwjaarsnacht door Scheveningen, maar nu de as bij elkaar is geveegd, is het burgemeester Pauline Krikke van Den Haag die nog onder vuur ligt. De kritiek op haar bestuursstijl is niet nieuw. Kan zij bestuurder blijven?
Gezien haar loopbaan heeft Pauline Krikke vermoedelijk een groot netwerk en is zij goed in sollicitatiegesprekken voeren. Op haar overige communicatieve skills was al veel kritiek, zowel toen ze burgemeester was van Arnhem, als bestuurder bij het Scheepvaartmuseum. Het spervuur van kritiek laait weer op door haar communicatie over de branden tijdens nieuwjaarsnacht. De Volkskrant omschrijft haar communicatie als ‘te stoer’, ‘te direct’ en ‘intimiderend’. In haar handelen is zij soms ‘te aarzelend’, schrijft de krant. Een constante is dat zij ‘niet bedreven is in het uiten van zelfkritiek’.
Gewoon niet weten
Wat moet deze burgemeester doen om weer in de gratie te raken? Haar stevige taal gestand doen door een navenant stevig optreden? Als zij niet zeker is van haar zaak en ondoordachte maatregelen neemt, gaat het natuurlijk mis. Geen optie dus. Kan ze dan beter aan de andere knop draaien: haar aarzelingen delen en inboeten op communicatieve stevigheid? Zelf vindt ze dat misschien iets voor softies, maar mijns inziens is dit een kans. Het moet uiteraard geen standaardaanpak worden, maar in veel situaties is dit een prima optie: iets nog niet weten, communiceren vanuit de nuance. Niet als truc en nooit uit angst, maar gewoon omdat je het echt nog niet weet. Gezaghebbende bestuurders doen het zo. Hierdoor kun je bovendien in gesprekken over de kwestie, die doorgaan na het mediamoment, gewoon dezelfde blijven.
Eigentijds communiceren
Volgens voormalig ambtgenoot Guusje ter Horst maakt Krikke het werk liever niet te persoonlijk en is ze over haar privéleven ook niet mededeelzaam. Professioneel lijkt ze juist te denken overal iets van te moeten vinden. Ze grijpt snel naar formele oplossingen buiten haarzelf (onderzoekscommissie instellen!) in plaats van de dialoog. Het typeert een regenteske opvatting over het ambt. Die overtuigingen kunnen in de weg zitten om eigentijds, en nu en dan kwetsbaar en behoedzaam te communiceren.
Repertoire ontwikkelen
Regenteske bestuurders zijn in Nederland niet meer van deze tijd en worden hoogstens gedoogd als zij uitermate wijs en genuanceerd blijken, die escape heeft zij misschien nog. Al met al tikt er een tijdbom rondom de functie van burgemeester Krikke. De grootste redding in elk geval voor haarzelf en in volgende banen, is het oefenen in zelfkritiek: leren erkennen van het niet-snappen of nog niet te weten, en een repertoire ontwikkelen om er, als dat passend is, zodanig over te communiceren.