Geschreven door Marijn de Geus | 22 maart 2012
In 2009 zag ik de film Up in the Air. George Clooney is Ryan Bingham, een man die voor zijn werk het land doorreist om mensen te ontslaan van wie bazen dat niet zelf durven. Hij vliegt zich suf (‘in the air’) en is onderweg om 5 miljoen frequent flyer miles te bemachtigen. Maar zijn werk verandert drastisch als de webcam zijn intrede doet in zijn bedrijf en de mogelijkheid wordt geschapen om de zogenaamde slechtnieuwsgesprekken voortaan online te doen.
Stel, je bent trainer en je wilt Bingham en zijn collega's trainen in de oude situatie (offline slechtnieuwsgesprekken), hoe zou je dit dan doen? Het meest waarschijnlijke is: in een zaaltje oefenen met acteurs die veelvoorkomende emoties van de ontslagen werknemers naspelen en de Binghams van deze wereld in staat stellen om hier mee om te gaan.
Stel je nu iets anders voor: je wilt de collega’s van Bingham trainen in de nieuwe situatie (online slechtnieuwsgesprekken), hoe zou je dat doen?
Jij en ik zijn een groot deel van de dag met mensen in gesprek: inlevend, confronterend, verkopend, adviserend , incasserend, feedbackgevend en ga zo maar door. Hier vaardiger in worden, trainden we tot voor kort louter in zaaltjes: de offline contactmomenten gesimuleerd in offline rollenspelen.
Met de software die wij in 2010 zijn gaan bouwen wilden wij (t.b.v. leerrendement en logistieke en kostenvoordelen) het mogelijk maken om offline vaardigheden ook online te trainen. Voor sommige van onze gesprekspartners, eindklanten maar ook trainers bleek dat een heel ding.
Men was vertrouwd met live contact, live plegen van interventies, elkaar ruiken (letterlijk zo tegen mij gezegd) en om dit soort dingen ook online te gaan doen was voor sommige mensen even wennen. Men vraagt mij weleens: hoeveel tijd gaat er overheen eer de trainingsmarkt ‘om’ is om massaal online te gaan? Op grond van innovatie-animo van veel trainers zeg ik: jaren.
Dat het nu toch onverwacht snel gaat, komt door de intrede van video-interactie in andere onderdelen van ons leven. Steeds meer reguliere processen verplaatsen zich van offline ontmoetingen naar online ontmoetingen. Een willekeurige trainer en deelnemer kan er kortom niet omheen om een webcam te hebben en een flash plugin e.d., de koudwatervrees verdwijnt in rap tempo.
Deze shift brengt een extra dimensie: het wordt een kwaliteit op zichzelf om ook online vaardig te overleggen, feedback te geven en slecht nieuws brengen, van jouw webcam naar zijn/haar beeldscherm en vice versa. En nu het mogelijk is om dit soort dingen online te trainen (inclusief het genoemde leerrendement, de logistieke en kostenvoordelen), dan is het natuurlijk heel gek om dit in een zaaltje te gaan doen.